Aardpeer
Informatie
De aardpeer is een doorlevend gewas uit de samengesteldbloemigen familie. Aardpeer is het knolvormende zusje van de zonnebloem. De Engelsen noemen haar Jerusalem artichoke, en de Fransen topinanbour. Aardperen komen uit Amerika. In het begin van de zeventiende eeuw werden ze hier ingevoerd en kenden ze een grote verspreiding, vooral in tuinen van kastelen en klosters. Toen de aardappel zijn opmars begin, was het gedaan met de aardpeer, en kon die alleen nog in de oorlogsjaren haar kwaliteiten nog bewijzen. Naast de vele biologische tuiniers die een rij aardperen in hun tuin hebben, wordt de teelt op grote schaal bedreven in Nieuw-Zeeland (vooral als groente) en in Zuid- en Oost Europa (vooral als veevoer) onder meer in de Franse streek Dordogne. Blad en knol wordt door zowat alle vee gegeten. Voor menselijke voeding wordt de voedzame knol gebruikt. Die bevat nogal veel eiwit voor een knolgewas: 1,7%. De suikers zijn erin aanwezig in de de vorm van inuline, wat aardperen geschikt maakt voor suikerzieken. Inuline is, als onverteerbare suiker, goed voor de darmflora, maar niet iedereen verteerd aardperen even gemakkelijk: de inuline kan bij sommige gevoelige personen buikkrampen en winderigheid veroorzaken.
Het schillen van de onregelmatige knol is nogal moeilijk. Afborstelen en koken in de schil gaat vlotter. Rauw smaken ze knapperig en zoet, met een lichte notensmaak. Gekookt, gebakken of gestoofd is de smaakt enigszins te vergelijken met die van artisjokbodems, of, volgens andere, die van schorseneren. Gedroogde en verpoederde knollen komen in aanmerking als broodverbeteraar.
Oogst en bewaren
Vanaf de maand november kun je oogsten. Vroeg oogsten geeft minder kilo’s en minder zoete knollen. Breek of snij vooraf het verdorde loof af. Anders dan bij aardappelen zitten de knollen verspreid in de grond, en moet je vaak met de riek op zoek naar de knollen.
Oogst alleen wat je onmiddellijk kan gebruiken en laat de rest gewoon in de grond zitten. Dat is immers de enige plaats waar aardperen goed bewaren. Een andere werkwijze bestaat erin een voorraad voor enkele weken te oogsten en die in de kelder in vochtig zand in te leggen. Vers geoogste aardperen moet je zo snel mogelijk verwerken. ze drogen namelijk erg snel uit, waardoor de smaak snel achteruit gaat.
